زخمهای فراموش شدهی مستمریبگیران
زخمهای فراموش شدهی مستمریبگیران
صحبت از قوانین ناعادلانه مستمری بگیریهای بالای هفتاد بالا گرفته بود در این میان یکی از خانمهای فامیل با تیپ به قول خودش امروزی، گفت باید بیایید ببینید اینستاگرام چه خبر است یکی از پیجها گفته بود چطور بالای هفتاد ساله ها میتوانند پستهای مسئولیتی بگیرند اما نمیتوانند وام بگیرند یا ضامن شوند؟
با این حرف گویا زخمهایی که از این قوانین در طول این چند سال اخیر به تنمان خورده بود سرباز کرده و با داغ تازهی از دست رفتن پدرم عجین شد.
همین چند هفته قبل از فوت پدرم بود که به خاطر سن بالای هفتاد سال پدرم اجازهی ضامن شدن را به او ندادند و بارها از تسهیلاتی که میتوانست نصیبمان شود محروم شدیم.
در این مدت بارها آخرین اخبار مربوط به این قوانین نادعادلانه را پیگیری میکردم و چه اعتراضهایی که به آن شده بود چرا که در وهلهی اول با کمی تدبیر و برنامهریزی این قانون در حمایت از مستمری بگیران و خانوادهی آنها قابل اصلاح است و مهمتر اینکه هدف اصلی این قوانین بالا بردن امید افراد به تداوم زندگی است نه قطع امید.
با وجود اینکه دل خوشی که از این مسائل نداشتم در جوابش گفتم بله ممکن است کسی بنا بر تقدیر و به خاطر شرایط غیرقابل پیشبینی در سن بالا بچهدار شود و زمانی که به سن سالمندی برسد هم خودش و هم فرزندانش در مراحل مختلف زندگی به اینگونه حمایتها نیاز دارند حالا اگر هم به خاطر بیماری فوت کند که خانواده در تنگنا میافتد و این با قانون طرح حمایت از جمعیت منافات دارد. اما این قوانین را مجلس و دولت تصویب و اجرا میکنند و این افراد هم به وسیلهی خود همین مردم انتخاب میشوند پس ما نباید این مشکلات را به اصل نظام نسبت دهیم.
این را که گفتم یاد آن پیرمرد فرتوت نصرانی افتادم که امام علی(علیه السلام) دربارهاش فرمودند: تا آن زمان که قدرت کار کردن داشت از او کار کشیدید و اینک که پیر شده و قدرت کار کردن ندارد، از تأمین روزى وى دریغ مى ورزید؟ از بیت المال زندگى او را تأمین کنید.
✍ 🏻به قلم زهرا خدری